شنیده‌ها: بازارسازها و فاصله‌های تایید که باعث تورم نقدینگی توکن OM شدند

بر اساس بحث‌های پادکست “The Chopping Block”، مانترا و بازارسازان مرتبط با آن گویا با سوء استفاده از ضعف‌های سیستم‌های گزارش‌دهی خودکار تجمیع‌کنندگان داده، معیارهای نقدینگی توکن OM را تحریف کرده‌اند.

این طرح شامل بازنمایی نادرست از عرضه در جریان و حجم معاملات OM به گونه‌ای بود که نمایشگر فعالیت بزرگ‌تری در بازار باشد نسبت به آنچه واقعاً وجود داشت.

شرکت‌کنندگان پادکست توضیح دادند که تیم مانترا با بازارسازان همکاری کرد تا حجم معاملات را شبیه‌سازی کند. این کار شامل چرخه کردن توکن‌ها بین آدرس‌ها و صرافی‌های کنترل‌شده بود تا ارقام حجم را افزایش دهد بدون مشارکت ارگانیک چشمگیر.

در نتیجه، OM به نظر می‌رسید که جزء ۲۵ دارایی برتر براساس ارز‌ش بازار باشد، حتی با وجود اینکه کمتر از ۱٪ از عرضه توکن به طور واقعی نقد بود، بر اساس مشاهده‌گران داخلی.

این تاکتیک به شکاف‌های در فرآیندهای تایید CoinGecko و CoinMarketCap متکی بود. هر دو پلتفرم اساساً به داده‌های خودگزارشی از تیم‌های پروژه بستگی دارند که با فهرست‌های موجود در صرافی‌های بزرگ و تجزیه و تحلیل سطحی بلاک‌چین متقابل مقایسه می‌شوند.

با این حال، بازیگران با انگیزه می‌توانند این بررسی‌ها را دور بزنند با تخصیص توکن‌ها به بازارسازان و سازماندهی فعالیت‌های در صرافی که به ظاهر معامله‌های ارگانیک را منعکس می‌کند، حتی وقتی که مشارکت خرده‌فروشی حاضر نیست.

نقدینگی ساختگی پس از آن‌که یک دارنده بزرگ OM تلاش کرد تا به تخلیه بپردازد، ۹۰٪ افت قیمت را در عرض ۹۰ دقیقه ایجاد کرد. همان‌طور که شرکت‌کنندگان در پادکست اشاره کردند، این حادثه میلیاردها دلار از ارزش بازار را پاک کرد و شکنندگی عمق واقعی معاملات دارایی را آشکار کرد.

افراد صنعت پیشنهادات متعددی برای مقابله با خلاهایی که حادثه OM را امکان‌پذیر ساخته‌اند، مطرح کردند.

یک پیشنهاد این بود که افشای تمامی قراردادهای بازارسازی به عنوان یک شرط برای لیست‌کردن توکن‌ها در صرافی‌های بزرگ مثل بایننس و کوین‌بیس الزام‌آور شود.

افشای شفاف نشان می‌دهد که آیا حمایت از حجم معاملات توزیع واقعی است یا عمدتاً از طریق ترتیبات نقدینگی مشوق‌دهی شده انجام ‌شده است.

این مفهوم انعکاس اقدامات در مالی سنتی است که در آن افشای‌های اوراق بهادار، قراردادهای بازارسازی برای سهام عمومی را افشا می‌کند.

در بازارهای کریپتو، چنین افشاهایی نیاز به شامل ساختارهای تخفیف، شرایط قرض‌گیری، مسئولیت‌های ریسک موجودی، و هر گونه تضمین حجم ارائه شده توسط بازارسازان دارد.

راه‌حل دیگری که مورد بحث قرار گرفت، تایید پیشرفته ادعاهای توزیع توکن بود. صرافی‌ها و تجمیع‌کنندگان داده می‌توانند استانداردهای اعتبارسنجی درون‌زنجیره‌ای سخت‌تری پیاده کنند، از جمله ممیزی ولت‌ها و ارزیابی تمرکز مالکیت ولت‌ها، تا اطمینان حاصل شود که عرضه‌های در گردش گزارش‌شده به طور مستقل قابل تأیید هستند.

با این حال، شرکت‌کنندگان به چالش‌های پتانسیلی اذعان داشتند. بازارسازان ممکن است در مورد افشاگری مقاومت کنند تا ترتیبات صاحب‌نظرانه خود را محافظت کنند، و صرافی‌ها ممکن است با هزینه‌های عملیاتی بالاتری مواجه شوند.

همچنین خطر این نیز وجود دارد که اجرای قوانین بدون پشتوانه نظارتی می‌تواند منجر به ناپایدار شدن پذیرش در پلتفرم‌های مختلف شود، و فرصت‌هایی برای بازیگران بد برای سوء استفاده از آربیتراژ ایجاد کند.

با وجود این موانع، توافق در پادکست این بود که اقدام هم‌زمان توسط صرافی‌های بزرگ می‌تواند به طور قابل توجهی مشکل را کاهش دهد.

اگر محل‌های پیشرو شفافیت را برای فهرست‌برداری جدید الزامی کنند، پروژه‌هایی که به صورت قانونی دسترسی به نقدینگی می‌خواهند، انگیزه‌های قوی‌ای برای پایبند بودن خواهند داشت، که ممکن است رفتارهایی که اعتماد کاربران و ثبات بازار را زیر سوال می‌برند، از میان بردارد.

سقوط OM و ادعاهای مربوط به شیوه‌های نقدینگی آن، استانداردهای گزارش‌دهی داده در صنعت کریپتو را مجدداً زیر نظر قرار داده است.